centrale bibliotheek

DUS Architects heeft iets voor de deur van de bibliotheek gezet en wij, mijn oudste zoon en ik staan er middenin. Het is een vierkante kubus, waar je in kan stappen na de ‘stairway to heaven’. Vanbinnen is er een nepbos. Dat wil zeggen een boom in het midden die wordt weerkaatst door spiegels, overal zijn ze. Boven niet, daar is lucht en natuurlijk zijn er witte wolken. Mijn zoon vindt het te gek. Ik ook, al ben ik sneller uitgespeeld dan hij.
We gaan nòg een keer het hele ritueel door en komen bevrijd van iets zwaars, er uit.
In de bibliotheek nemen we de tijd, we nemen de roltrap, de gewone trap, de lift. Alles is leuk. Natuurlijk moet mijn zoon naar de wc. Hij kan met een sleutel naar een wc speciaal voor kinderen geloof ik, alleen ik prefereer de volwassenen wc. Een attractie op zich.
We drinken nog iets boven, met uitzicht, hier zat ik eens in een performance met de titel ‘Een voorspel’, bijzonder, vooral omdat ik het alleen heb gedaan.
Nu al weet ik dat deze boeken die de draaideur door gaan, te laat terugkomen.

blokker speelgoed

Verjaardagen en afkicken van die dagen geven vreemde taferelen bij mijn oudste zoon. Hij vraagt aan iedereen die binnenkomt of men een cadeautje bij zich heeft.
We zijn op weg naar de Blokker. De Speelgoed Blokker aan de Centuurbaan. Om twee cadeaus te kopen voor zijn tweeling broertje en zusje die al snel jarig zijn, hoera nog een kinderfeestje.
Ik heb met hem afgesproken dat hij één cadeau mag uitkiezen en ik de andere. Wel mag hij bepalen voor wie hij iets uitkiest voor Nappie of Theda. Hij draalt bij de rekken met auto’s en andere snelle vervoersmiddelen. Een miniatuurbus van Connexxion, hij gaat naar Leiderdorp. Daar moeten we samen eens naartoe. Een brandweerauto, ambulance, politieauto, ook in combinatiepakket.
Er is een roze blikvanger in de zaak, de Barbies en meisjesafdeling. Het is de kleur van Fleur, iets met liefde of zo. Ik betrap mezelf erop dat ik heel hebberig word en ik moet het goede voorbeeld geven, dus ik sla ruim in. Ministek, een Barbie (kunstproject) een auto met een paardentrailer er achter, ah een boot die blijft drijven en als topstuk een tweelingbuggy. Ik koop even geen Cars.
Het huis is weer te vol. Ik geloof dat ik bijna een dag heb genoten van mijn hoogstpersoonlijke doch stiekem gevoerde opruimaanval en poets epilepsie.

winkel

Wij lopen Domburg centrum in, mijn oudste zoon en ik. Zo snel als lukt, we moeten een keer terug lopen om de verloren veer op te rapen, gevallen uit de minibuggy die mijn zoon voor zich uit rijdt. Dan zijn we in mijn favoriete winkel in Domburg. Een jaar geleden kocht ik daar een jurk, met borduursel, handgemaakt in Nepal als ik het wil geloven en ja dat doe ik graag. Inmiddels is mijn roetzwarte jurk na vele wasbeurten grijs.
In de winkel pas ik zeven jurken. Mijn zoon is uiterst meedenkend, hij vindt het leuk in de winkel, pashok met gordijn, weten wij alles van, toch dames. Ik zwicht voor een jurk, best bloot op de rug, daar houd ik van, in het zwart en er zitten gilmmers op. Diep uitgesneden ook. Naar mijn werk kan ik hem niet aan. Deze feestjurk komt ook uit Nepal. Echt zijde, kan dus niet in de machine.
In Amsterdam kijkt mijn zoon naar de knopen en nepdiamanten en weet exact de juiste sfeer boven te halen waarin we die samen gekocht hebben.
De jurk uit Frankrijk, hemelsblauw met kanten bies die ik van Roos voor mijn verjaardag heb gekregen, vindt hij ook zo mooi.