op galerietour

We gaan met een bakpiets, zo zegt mijn dochter het, vol, naar Cokkie Snoei in Amsterdam. Bij de opening is de kunstenaar aanwezig. De bakpiets zit vol met mijn drie kinderen en ik fiets ze. O ik bid dat ze zich zullen gedragen.
De kunstenaar ken ik niet persoonlijk doch via facebook. Als ik voorbij sjees, ongezien volgens mij, zie ik Bert staan met de hond. We stappen binnen, mijn kinderen lopen rond, Lou geeft een kado aan Bert, ik kan niet zien hoe hij het uitpakt, laat staan filmen, want ik moet mijn focus leggen op mijn op het podium springende kind. Mijn kind. Ik betrap ze ook op het wegmoffelen van de uitnodigingen. Ze steken ze in een kier zodat ze onder het podium komen. Als ik na vele bekvechten en alle dingen doen die mamma niet leuk vindt, nog niet eens mijn glas wijn op heb, het heeft op vele plekken gestaan, mijn sigaret nog niet op, besluit te gaan, komt Bert me tegemoet gelopen en zegt, je gaat toch niet hè? We doen nog een afleidingspoging met de hond, ik til nog wat kinderen op en dan gaan we echt.
Bij Juliette Jongsma galerie gaat het iets soepeler, ze rennen wat rondjes door de zaal, zitten natuurlijk toch aan een kunstwerk. Er is eten en dan zet ik ze in de bakpiets en kan ik even 5 minuten relaxt een gesprek voeren.
De kunst moet je zelf gaan zien!