blokker

Waar koop je in hemelsnaam een broodtrommel vraag ik me af. Ik zie het niet zitten om met mijn zoon naar een speelgoedwinkel te gaan. Blokker. Onwillekeurig denk ik aan een vriend die een zeker stel een blokkerstel noemde. ‘We gaan een broodtrommel voor je kopen bij de Blokker’, zeg ik tegen mijn zoon. Hij is er meteen voor in.
De blokker ziet er fleurig uit, misschien hebben ze een styliste in de arm genomen. De automatische toegangspoort wordt uitgeprobeerd. Mijn zoon krijgt er geen genoeg van, begint rondjes te rennen, het hek moet wel overstuur zijn.
We lopen nu echt de winkel in naar de b van broodtrommel. Daar staan er een aantal zielig bij elkaar. Er staat een rode Cars trommel tussen, de laatste, mijn zoon kan zijn geluk niet op. Over de Cars bekers, kijkt hij heen, mooi zo. Hij heeft trouwens al een Cars bidon. Hij wil de trommel zelf dragen. Zonder tas.
Thuis wil mijn zoon een boterham. Hij eet hem niet op maar stopt het in de nieuwe trommel waar ook diverse speeltjes inzitten zie ik nu. Plus een folder om naamstickers te bestellen, goed idee, leuk gedaan ook, ik gooi het bij het papierafval.
Voor een week is mijn zoon onafscheidelijk van zijn broodtrommel, hij gaat ermee in bad, naar bed, naar de crèche. Mijn zoon is bezig met zijn eigen overgangsritueel en de trommel is een geheime schatkist waar voorwerpen met voedsel in geofferd worden.
Inmiddels is het nieuwe er af of de geesten zijn bezworen, ik pak als mijn zoon in bed ligt de lege schone broodtrommel uit de keukenkast. Op de onderkant van het heilige der heiligen plak ik de naam van mijn zoon met letterstickers. Van die Mars letters, een leuke reclamestunt van de reep. Ik hoop niet dat ik nu zijn voodoo krachten verstoor. Mijn zoon weet het nog niet, ik ben benieuwd hoe hij het vindt