oud zuid

We staan op de tramhalte te wachten op lijn 24. Winnie Terra heeft me een opdracht gegeven een kado te maken, dat ze vandaag aan Koen Kleijn (ik ken hem niet) gaat geven. Ik mag het uitpakken filmen. Drie drukbezette mensen om de tafel krijgen is gedoe dus neem ik mijn oudste zoon mee naar onze afspraak in Oud Zuid. ‘Is dat onze tram?’ vraagt mijn zoon. ‘Nee, deze niet de volgende misschien’ zeg ik.
Het is even stoeien met de hoge drempel van de tram, mijn zoon wil perse zelf zijn loopfiets erin rijden. Hortend en stotend ploffen we op wat stoelen. Na een paar haltes mogen we er weer uit. Ik weet dat mijn zoon dit niet leuk vindt toch gaat hij zonder janken mee. Het laatste stuk fietst hij terwijl wij er achteraan slenteren, eigenlijk is het zwembadweer.
Voor de deur popelt mijn zoon om naar binnen te kunnen, hij gaat voorop de trap op en doet als eerste zijn entree in het huis van Koen.
Snel gaan we van start. Welke achtergrond zal ik nemen, ik zwaai wat met mijn camera door de ruimte, ga even op het balkon staan, teveel tegenlicht en neem de boekenkast als behang. ‘Mama gaat nu even filmen dus dan moet je stil zijn’ draag ik mijn zoon op. Alles gaat wonderwel goed.
We ontspannen met koffie, water en smoothie en praten over van alles en nog wat in het algemeen en over onszelf in het bijzonder. Mijn zoon is al een tijdje uit zicht en het is stil. Ik ga eens kijken wat hij uitvreet, we zijn tenslotte op visite. Ik zie hem niet meteen, hij zit in de keuken opgevouwen in een kastje en vraagt of ik het deurtje kan dichtdoen. Verderop zie ik een plas smoothie liggen. Snel maak ik het schoon, doe even voor zijn lol het deurtje dicht en sleep hem dan de keuken uit. Ondanks de gezelligheid stappen we op. We kuieren langzaam terug naar huis. De tram slaan we over.