eekhoorn

We gaan naar het strand of we komen er net vandaan, hoe het precies zit weet ik niet meer, in ieder geval ploffen we neer bij een tentje waar je kunt eten en drinken. Met het hele circus. Dat valt niet mee. Het vraagt je om alle zeilen bij te zetten, je buitenboordmotor aan te krijgen of gewoon je riemen in de roeidollen te gooien. Goed we zitten aan een vierkante tafel, eerst nog met zijn allen, vijven dus. Dat duurt niet lang, de kinderen drentelen alle kanten op, zitten met hun tengels aan van alles en nog wat en komen weer terug, willen op schoot, toch weer niet en dan komt het eten en drinken. Het is een heel gedoe met tegenstribbelende lichamen, planken noemen we het, eentje zet het op een brullen de volgende valt in, het lijkt wel kano en ik wil gewoon rustig eten, vergeet het maar, ik raak in paniek en dan zegt de reddende engel ‘kijk een eekhoorn’.
De engel wijst naar een boom. We draaien ons allemaal tegelijk om, ik denk nog dat het een grap is, een afleidingmanoeuvre, zoals een hond vrolijk achter een niet gegooide tak of bal aanrent. Het is geen grap, het is echt. Voor het eerst van mijn leven zie ik zo dichtbij een eekhoorn. De eekhoorn zit op de stam van een behoorlijk schuine boom. Mokkabruin, diep glanzend, hele donkere ogen en een weelderige staart.