Mirjam

Wat vind je van interviews?
Ik ben eigenlijk nooit geïnterviewd. Ja één keer toen ik een foto expositie had. Ik vond het heel raar, ik dacht wat willen ze nou van me weten. Volgens mij moet je niet te lang nadenken over het antwoord. Het grappige is dat je, je even belangrijk voelt als je wordt geïnterviewd. Het is eigenlijk een omgekeerd gesprek. Het lezen van interviews met andere mensen vind ik interessant.

Wie zou je zelf graag eens interviewen?
Mijn moeder, maar ze is dood, misschien juist wel daarom. En mensen die op straat leven, of in oorlogsgebieden, sloppenwijken of miljonairs, extreme mensen met een verhaal. Ook Saddhoes die heel lang in een grot mediteren. Ik wil ze uit nieuwsgierigheid vragen wat ze voelen. Popmuzikanten en beroemde mensen zijn al genoeg geïnterviewd.


Wat zou je, je moeder als eerste vragen?
O dat is een moeilijke. ‘Wat is het mooiste in je leven geweest dat je hebt gedaan?’

Welke vraag zou verrassend zijn voor je?
Om te stellen of te horen van jou?
Te horen van mij.
‘Wat zou je willen doen in een volgend leven?’

Welke vraag mag beslist niet gesteld worden aan jou?
Iets heel privé’s of iets over seksuele dingen, iets over intimiteit.

Wat doet kunst jou?
Kunst maakt je aan het denken, het maakt je open. Het creëert nieuwe wegen in je geest die je nog niet gezien had die je dan ontdekt en verder onderzoekt. Alles in het gewone leven is eigenlijk heel plat, je ziet meteen wat het is. Kunst, als je zelf iets maakt bedoel ik, geeft meer diepte aan wat je ziet. Het is goed voor de linker hersenhelft. Of was het juist de rechter?

Hoe zenuwachtig was je?
Niet zo. Misschien vond ik het een beetje spannend. Ik werd er wel een beetje giechelig van.