Elke avond als het rustig is, er wordt in ieder geval weinig gesproken, krijg ik visite van twee kikkers. Het is dan al donker. Op de veranda lees ik een boek, in mijn schommelstoel -in het echt is het op een bankje met kussens, onder een fan in de tuin met bloemen en planten en bomen en gras en een tempel.
Mijn oudste zoon wil ze ook zien. De kikkers waar ik hem over heb verteld. Hij is zo benieuwd naar ze geworden, hij rekt met het naar bed gaan om ze te kunnen bewonderen. Met open mond. Hij roept ze, ‘Kikkertjes waar zijn jullie?’ Ik leg hem uit dat je stil moet zijn, dan pas komen ze tevoorschijn.
Op een avond zijn ze er, onbeweeglijk zit er één op de stenen die tussen de stoeptegels liggen, een tijdje zit hij daar en dan hipt hij verder. Na het kijken naar de kikker, loop ik naar de keuken. Als ik terugkom kan mijn oudste zoon me haarfijn uitleggen waar de tweede kikker zit. Ik zoek met mijn ogen en zie hem. ‘Daar zit hij onder het blad’, zeg ik. ‘Ja daar’, roept hij. Mijn zoon is zo blij dat ik hem zie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Over mij
- Jacqueline Wippo
- in maart en april een quiz, in mei interviews, in juni roddels, total make overs in juli, augustus de videoroman, september stellingen, in oktober een kort luisterverhaal, bloopers in november, een december vol problemen, in januari lekker makkelijk, in februari en maart de fauna reportage, in april is minimarktonderzoek onder uitzendbureaus als soapopera verwijderd onder het mom van eigenbelangen gaan voor, toen op stap met mijn oudste zoon, nu mijmeren over een nieuwe website
Geen opmerkingen:
Een reactie posten