Gewoon midden op de dag, je raadt het al, mijn oudste zoon ontdekt hem, steekt een regenworm zijn lijf uit de grond. Perst en wurmt zich omhoog zodat we zijn slungelige voorkomen met diverse kringspieren, kunnen bekijken. ‘Wat is dat mama?’ vraagt mijn oudste zoon. Ik staar naar de sappige, het heeft net fiks geregend, glimmende worm, die zoekend vooruit kronkelt. Is het niet heel lang geleden dat ik een worm heb gezien? Volgens mij wel. ‘Mama, wat is dat?’ Mijn zoon trekt aan me. ‘Dat is een worm, een regenworm’ zeg ik. ‘Een worm’, herhaalt mijn zoon. ‘Waar zit zijn hoofd’, vraagt hij. ‘Een worm heeft geen hoofd, alleen een lichaam’, zeg ik en vraag me af wat hij denkt.
De worm is nu geheel aan de oppervlakte en duikt snel het duister weer in. Zou ik ook doen als worm. Mijn zoon verliest hem niet uit het oog, geen moment, houdt me goed op de hoogte waar de worm is, wat hij doet. Er komt er nog één boven water. 'Ze snuffelen aan elkaar', zegt mijn zoon. Hij krijgt er geen genoeg van, dit is toch niet te geloven, het kan maar niet op. Na een tijdje vergeet hij ze toch.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Over mij
- Jacqueline Wippo
- in maart en april een quiz, in mei interviews, in juni roddels, total make overs in juli, augustus de videoroman, september stellingen, in oktober een kort luisterverhaal, bloopers in november, een december vol problemen, in januari lekker makkelijk, in februari en maart de fauna reportage, in april is minimarktonderzoek onder uitzendbureaus als soapopera verwijderd onder het mom van eigenbelangen gaan voor, toen op stap met mijn oudste zoon, nu mijmeren over een nieuwe website
Geen opmerkingen:
Een reactie posten